Nabeschouwingen

Dag allemaal,

Vooraleer deze side af te sluiten willen we nog wat nabeschouwingen doen.

Eerst enkele cijfers:

In totaal hebben we 4070km gefietst, waarvan ruim 500km op ripio (keien/zand wegen).

Het hoogste punt dat we met de fiets bereikten was 3800m, zonder fiets was dit 4900m.

In totaal hebben we 240 uur op de fiets gezeten.

De gemiddelde snelheid is bijna 17 km/uur.

We hebben geen platte band gehad, wel een nieuw voorasje en een nieuw pedaal geplaatst. Verder geen fietsproblemen.

Verder hebben we ongeveer 4000km met bus, auto of boot afgelegd.

We zijn 117 dagen weg geweest.

Overnachten deden we  62x op kamer, 38x op camping, 13x wild camperen, 3x op vliegtuig/bus of boot.

Bijzondere ervaringen waren het verblijf op de altiplano, een bijzonder mooi, uitgestrekt en ongerept landschap tussen 3500 en 4500m hoogte.

Daar bovenuit steken de hoogste Andespieken, tot meer dan 6000m hoog. Vooral de vulkanen zijn reusachtige witte kegels die het omgeving beheersen.

Verder zijn er meren en zoutlagunes met duizende flamingo’s, warmwaterbronnen en geisers. De plantengroei is erg specifiek en er leven zeer veel dieren zoals honderdduizende lama’s, verder nandu’s, vossen, puma’s en vele specifieke vogels.

De hemel is altijd staalblauw. Er zijn nog autentieke indianendorpjes. Er is ook veel mijnbouw in dit gebied die wel eens voor vervuiling zorgt.

Ook het langdurig fietsen door een kurkdroge woestijn was een bijzondere ervaring. Vooral de voorzieningen die men moet treffen om in dergelijke gebieden te fietsen waren nieuw voor ons. De grote afstanden, de hoge temperatuur door onbewoonde gebieden zonder enige voorzieningen maakten het noodzakelijk om water  en voedsel voor minstens 2 dagen mee te nemen, soms tot 25 l water. Mooi was ook de tocht langs de zee met zijn ruwe kust, vele vogels, zeeleeuwen en pelikanen.

Ook in noord Argentinie fietsten we graag. Over ’t algemeen zijn de wegen goed meestal met een ruime schouder en zeer rustig.Het landschap is een afwisseling van hoge bergen, eindeloze vlakten, canyons en veelkleurige en zwaar geerodeerde bergketens. De begroeiing varieerd van halfwoestijn naar maquiachtig struikgewas met ertussen piepkleine cactussen tot reuzen van 8m hoog. Tussendoor treft men kleinere gebieden voor tuinbouw, wijn- en fruitteelt en subtropische bossen.

Ook zijn er zeer veel vogels in dit gebied. Veeteelt (geiten, schapen, lama’s, koeien en paarden)gebeurd op extensieve manier. In afgelegen gebieden lopen er veel (ver)wilde(rde) paarden rond. Tussendoor konden we verpozen in enkele levendige steden (Jujuy, Salta, San Juan, Mendoza).

Het zuiden is zowat een tegenpool van het noorden. Zeer groen, prachtige bossen, diepblauwe meren (soms ook groen en zwart), kristalheldere beken en rivieren, veel hoge besneeuwde berg- en vulkaantoppen en diepe fjorden.

Maar het is er een stuk kouder, het regent er regelmatig, de wegen zijn meestal iets stijler en hebben geen schouder (vooral in Chili). Ook zijn er meer gravelwegen. Het is er dus minder makkelijk fietsen.

Wandelen in de bergen is, zowel in Chili als Argentinie, niet zo eenvoudig.

Ze hebben niet echt een wandelcultuur. Ook is er een beperkte wandelaccomodatie. Een padennetwerk zoals we in de Alpen en de Pyreneeën kennen is er maar in zeer beperkte mate, enkel rond Mendoza, Bariloche en enkele Nationale Parken in het zuiden kan men meerdaagse tochten ondernemen.

Vulkaanbeklimmingen zijn zeer populair

De fiets is een ideaal vervoermiddel (als men tijd heeft) om in dergelijke streken van het landschap te genieten, buiten te zijn, alles te voelen en te ruiken. Om in godvergeten plaatsjes te komen, om de plaatselijke mensen te ontmoeten. Echter toeristische bezienwaardigheden zien is moeilijker. Ze liggen meestal diep in de bergen (20, 50, 100km) en/of langs gravelwegen. Dan moet men, net als de meeste toeristen, beroep doen op een toeroperator of een 4×4 huren. 

Met de bus kan men ook veel bereiken, maar vraagt de nodige improvisatie.

Al bij al hebben we iets meer van het noorden genoten.

De mensen zijn erg vriendelijk, vooral in de kleinere plaatsen zijn ze nieuwsgierig. Een onveiligheidsgevoel hebben we nooit gehad. We zijn ook niets kwijtgeraakt.

Voor ons waren deze 4 maanden fietsen en rondtrekken een enige ervaring, het toppunt van onze fietsreizen.

Zo, nogmaals de groeten.

Agnes en Gilbert