Van Mendoza naar Pucon

Dag allemaal,

Is iedereen al gewend aan het nieuwe jaar? Wij hebben het hier wel gevierd, maar eigenlijk is het ons wat voorbij gegaan.

Even samengevat na het afsluiten van onze tocht in het noorden van Chili en Argentinie.

We hebben ruim 2300 km gefietst en ca 2000km met de bus afgelegd. Het gemiddelde met de fiets zal ca 17,5 km/u zijn. Dit valt wel mee, want meestal heeft Agnes ca 30kg en ik ca 40 kg op de fiets zitten. Vooral water meeslepen om de grote onbewoonde afstanden te overbruggen, zorgde voor veel balast. Wel hebben we meestal parallel met de Andes gefietst dus veel door valleien. Ons hoogste punt was ca 3800m.

Het fietsen in het warme noorden is ons best bevallen.Tot 35 graden vinden we een aangename temperatuur om te fietsen.

Geen regen gehad in 2 maanden. Prachtige, soms woeste en onvoorstelbare kleurrijke rots- en berglandschappen.

En de altiplano, met zijn vulkanen en vele dieren, was onvergetelijk. De uitgestrektheid van deze gebieden konden wij ons niet voorstellen.

Wij zitten nu een heel stuk zuidwaards. in Pucon. Dit is ca 600 km ten zuiden van Santiago, terug in Chili dus.

Maar beginnen met het begin, in Medoza hebben we nog een mooie uitstap gemaakt tussen de hoogste bergen van de Andes, naar de voet van de Aconcagua.

Dit is de hoogste berg van gans de andesketen. Het is een ruwe vallei, omgeven door hoge veelkleurige bergen. Er is wel gegroeiing, maar niet uitbundig.  Deze vallei is tevens de verbindingsweg tussen Mendoza en Santiago de Chili met een pas van ca 3800m als hoogste punt. Ondanks dit alles passeert hier veel zwaar transport.

Een van de mooiste punten was Puente del Inca’s. Dit is een brug die zichzelf gevormd heeft over een bergstroom. Eenvoudig uitgelegd, in het water dat uit de bergen stroomt zitten veel mineralen en door kristallisatie heeft zich een brug gevormd over de andere stroom. De kleur is geel, groen, bruin (zegt Agnes). Een unicum beweren ze hier.

De volgende dag zijn we met de bus ca 600 km naar het zuiden opgeschoven. Eerst naar Nuequen en na een overstap naar Zapalo.

Onze keuze om dit met de bus te overbruggen was terecht.

 Bij het verlaten van Mendoza hadden we nog een 80km wijn-en fruitteelt, maar daarna was het een onvoorstelbaar uitgestrekt landschap met alleen maar struikgewas, de pampasteppe. Toch vindt men nog koeien, paarden, schapen en geiten tussen dit schrale gewas. Op enkele plaatsen wordt ook olie opgepompt.

Vanuit Zapalo zijn we terug beginnen fietsen, naar het westen richting Chili. s’Morgens was het een stuk frisser maar de rest van de dag was het nog lekker warm.

Aan de oostkant van de Andes is het vrij droog en de plantengroei is er nog steeds steppeachtig, mooie glooiende heuvels en prachtige vergezichten. We rijden zelfs terug op de route 40 waarop we in het noorden veel gereden hebben. In Las Lajas besluiten we nog een stuk verder te rijden, dit om de volgende dag ons doel te halen.

Dit wordt een zware dobber, bergop, warm en er steekt een stormwind op, bijna pal op kop en een volledig verlaten omgeving. Dit werden 25 km beulenwerk om vooruit  te geraken en rechtop te blijven.  Na enig zoek- en klauterwerk vinden we in een soort canyon een mooie campeerplaats. Een van de mooiste die we ooit gehad hebben, prachtige natuur, een stroom met drinkbaar water vlakbij en vele vogels, waarbij een prachtig arendspaar en een kudde paarden aan de overzijde van de rivier.

s’Morgens starten we hoopvol, de wind is weg. Maar dat duurde maar 20 minuten en hij was daar weer. Nog 25 km zwoegen naar paso Pino Hachado en op de koop toe is de pas zelf nog een 10 km keienweg. Fietsen kan toch mooi zijn!!!

Ca 10 km voor de top verschijnen de eerste Araucunia’s (ze staan bij ons wel eens in de voortuintjes en men noemt ze apenbomen). Hier is de enige plek op de wereld

waar ze in het wild groeien, ze kunnen tot 1500 jaar oud worden en het zijn dan reuzen met ruim 1m stamdoorsnede. Soms zijn het bossen, soms steken ze hoog boven de andere bomen uit of sieren een bergkam.

Door de wind is de afdaling minder plezant dan gewoonlijk, maar de vergezichten waren prachtig en we kregen de vulkanen Lonquimay en Tolhuaca in het zicht.

In Liucura, een klein duanedorpje overnachten we in een gezellig hostal, de bazin serveerde ons een lekker avondmaal.

s’Morgens, het is fris en winderig, fietsen we door een soort zwitsers landschap, met weilanden en bossen op de hellingen.

Ook veel bergstromen en rivieren (oa de Biobio) met onvoorstelbaar helder water. In de weilanden zitten veel en diverse weidevogels.

Op de oever van de Biobio wordt een dood paard door wel 100 gieren opgepeuzeld.

s’Middaags krijgen we er nog regen bovenop. s’Namiddags mogen we met onze fietsen niet door een tunnel, dit betekend 1,5 u wachten tot een pick-up ons meepakt.

Met al die natigheid besluiten we om in Malalcahuello te overnachten in een cabaña bij een gezellig ouderwets kacheltje drogen en warmen we ons op.

Nat en winderig weer schijnt hier wel een weekje te kunnen duren en daar zitten we dus middenin.

Door dit weertje zijn we verder naar Tumuco aan de panam gereden. Het is een soort parklandschap, met weilanden en graanakkers. Ook met veel groen en bergbeken, een paradijs voor vissers.

Om Temuco binnen te rijden en te verlaten hebben we zelfs over de Panam highway gefietst. Het enige alternatief zijn keienwegen. Na driemaal navragen hebben we het toch geriskeerd. Niemand hier maakt er een probleem van. En achteraf bekeken, dit was rustiger rijden dan de volgende dag langs een drukke verbindingsweg met weinig ruimte voor de fietsers.

Temuco, de hoofdplaats vande provincie Araucunia, is een mooi stadje met een levendige Mapuche (indianen) gemeenschap.

De Feria Libre is een kleurrijke openluchtmarkt, vooral voor groenten, fruit, meel, granen, kruiden, vlees en artisanale producten.

Er komen zelfs nog mensen met kar en paard winkelen.

De weg naar de vacantiecentra Villarica en Pucon is vreselijk druk en dus snel vergeten.

In Pucon, een bergvacantiecentrum a la Mayerhoven in Oostenrijk, zullen we een 4 tal dagen camperen en hopen we een trekking te maken.

De groeten, Gilbert en Agnes