Van chilecito naar Mendoza

Dag allemaal,
Eerst en vooral, vanuit een warm Mendoza een gelukkig en voorspoedig 2008 toegewenst.
We zitten nu inderdaad in een gezellig en warm Mendoza, een stad in midden Argentinie en die tegen de hoge Andes aanligt.
Een vrij grote stad met ruim 600 000 inwoners.
Vanuit Chilecito wilden we 2 natuurparken bezoeken. We hebben toen enkel het Nationaal park Talampaya kunnen bezoeken, de nacht ervoor had het geregend waardoor de bovenste korst op de grond door het water zwelt als een spons. Het park  Valle de Luna wordt dan gesloten voor bezoekers.
Het park Talampaya is een soort Grand Canion in het klein. Het is een berglandschap dat door erosie is gebeeldhouwd.
Men vind er rechtopstaande rotsen tot 200m hoog, die door regen en wind zijn gladgeschuurd. Verder staan er vele alleenstaande rotsen waaraan men dan namen geeft oa een aap, een schildpad, een toren en met enige verbeelding kan men die herkennen.
Ook is deze plaats reeds vroeg bewoond door indianen, daarvan vindt men nog voorwerpen en rotstekeningen terug. Tevens zijn er restanten van dinosauriers,
Lama’s, vossen,hazen en papegaaien hebben we gezien. Hoog in de lucht hebben we voor het eerst een koppel condors zien zweven. Echt de moeite.
De volgende dag zijn we terug gaan fietsen, van Chilecito naar Pagencillo.We hadden een beetje schrik van deze weg, die we de dag ervoor met de auto gedaan hadden. Het zag er heel stijl uit en een groot deel over een aardeweg.
Al bij al viel het mee en was tevens een  van de mooiste stukken die we in Argentinie gedaan hebben.
Een prachtig groen landschap met een diepe ruwe vallei en een riviertje met helrood water, het had de nacht ervoor nogeens geregend en dus was er water in de rivier. Allen de laatste 30 km  was ploeteren in het mulle zand op een totaal verlaten weg en een onweer dat ons achtervolgde.
In het plots opduikende Pogancillo ontmoeten we de eerste belgen in Argentinie, een koppel uit Wortel, dus nog uit ons buurt. Een leuke babbel gehad.
De volgende dag zijn we dwars door het park Talampaya gefietst, ruim 90 km weg en struikgewas aan de kant. Nu en dan en boom en veel cactussen.
Ook een steppevos zie je regelmatig, vogels waren er niet veel wat betekend dat er niet veel water in de buurt is.
We schoten goed op en het dorpje achter het park stelde niets voor, we ontmoeten er 2 Argentijnse fietsers die ons vertelden dat men aan de ingang van het park Valle de Luna kon kamperen, we hebben er die 20 km nog maar bij gedaan.
s’Anderdaags hebben we het park bezocht. Dit is in feite een tocht van 45 km met de auto of een busje van een toeroperator.Een gids rijd mee en geeft uitleg op de bijzonderste plaatsen. Wij zijn dus meegelift.
Dit park is nog interessanter dan het vorige dit om 3 redenen.
Het natuurschoon, de grilligste vormen van rotsen, bergen, keien en kleurencombinaties vindt men er.
Archeologisch is het een van de interessantste plekken op de wereld. Door het droogte in dit gebied is alles goed bewaard gebleven en is er ook weinig door de mensen verwoest. Door de voordurende activiteit van de aarde is er zeer veel aan de oppervlakte zien en zit niet diep onder degrond verstopt zoals op vele andere plaatsen.
Miljarden jaren geleden was dit gebied tropisch met veel plantengroei en leefden hier veel dinausariers, waarvan men om dezelde redenen veel terugvind.
Een groot deel van het park is dus door wetenschappers van heel de wereld bestudeerd.
De bergen hebben een mengelmoes aan kleuren met overheersend rood.
De 2 volgende dagen zijn we naar San Augustin, een gezellig en plattelands stadje, en ? gefietst.
Het was wel rustig en vlot fietsen, maar de omgeving stelde niet zo veel voor, zodat we met de bus  verder tot San Juan gereden zijn.
Hier hebben we, in de tuin van een restaurant bij 25 graden, een gezellig oud op nieuw gevierd.
Van San Juan naar Mendoza hebben we ook met de bus gedaan, deels door grote wijngaarden, maar voor een groot deel door een ernorme wat saaie vlakte.
En met een houten kop fietsen is ook niets.
Hier in Mendoza rusten we uit. Gisteren hebben we een tocht naar het hooggebergte en de voet van de Aconcagua ( de hoogste berg van Amerika, 6970m hoog) gemaakt.
Mendoza zelf is een mooie stad. Langs alle lanen zijn er grote bomen, meestal platanen. Die maken het aangenaam om te wandelen. Het heeft ook prachtige plazas, vooral de plaza del Independencia is mooi. Er zijn veel activiteiten, zang, dans, folklore, tango, vuurwerk.Er is altijd wat te beleven.
Het is volgens ons de meest Spaanse stad tot nu toe die we hier gezien hebben.
Morgen rijden we met de bus een 600km meer naar het zuiden, dit stuk is niet interessant.
Dan trekken we met de fiets terug de grens naar Chili over. Het schijnt daar mooi te zijn, vooral groen. We zullen zien!